Verse 1



Odanı karanlığa boğup ölüme göz yum her saniye dur geceleri dinlerken

Huzuru arama ve kusuru bul kendine doğruyu yanlışı bilmem ben

Bir sersem gibi karşına çıkıpta konuşursam zamansız

Dinleme beni vede bir deli gibi kapat bi odaya ve bağla git istersen



Gene izlerden kurtulamadım çürüdü yara bere dizler ve kim derse inanırım ona

Çünkü huzur denen çok uzakta yaşıyodu bizlerden

Dudaklarına hasret gizler dem vurur kıyılarına yak defter

Ve gel tükür yüzüme küfret gülümse üzerine o hüzün sinmezse



Hayat bu düzensiz

Ve sen yumruklarımı sıktıran gökyüzü kadarda güzelsin

Buna değer mi ?

Ben küserdim bi çocuk gibi olmayınca istediğim. o yüzden huzurda bizle değil.

Hayatım mutsuz sonla bitecek film gibi inan hiç heyecan duymadan izlediğim



Ve duydukların hiç silmediğim sayfalardan ibaret inan ki

Topraklarım kuru dudaklarım kadar ve bi ses duyup düşündüm bian kim ? kafamdaki insan

Soruyodu soruları cevaplarını hiç bilmediğim

Nadir değil hergün soruyorum bende aynadakine kim bu diyip ?



Nakarat 2x



Karanlık odam zamanlık oda duvarlarımda bi tablo hüzün

Biter bu zaman ve urganım olur boynuma karanlık bir kıta yüzüm

Yolum çok uzun bu son veda bana kırışır zamanla yüz hatlarım

Sonsuz değilim uykusuz gözlerimle gebericem bi güz akşamı

Verse 2



Karanlığa hapsolup soluduğum aydınlığın zehrine dengim her geçen gün

Dahada azalıyorum inan benim cümlelerim boş rengim kara

Bir masal uydurup inanıyorum kendim bile yalan olma ihtimalini yok edip

Dinliyorum fakat sonuç çevreme kendime verdiğim zarar



Geldiğim kadar uzağım geçmişe dönemiyorum ben

Ölmek istesem bile huzurla susup ölemiyorum

Kör değilim ama göremiyorum öyle yanmışım sönemiyorum ki

Gör beni küfürbaz dilim bile sustu bugün haykırarak suratına bakıpta şansıma bahtıma sövemiyorum



Geceyle aramda yok dirlik

Bunun yüzünden ben çok bilmişe göre karamsar bir insanım kimi karamsar insana çok bilmiş

Vede bundan hiç hoşnut değilim

Ama kimin umurunda ki ne anlatıyorum diyorum bazen kendime senin için bi önemi yok dimi



Sınırlarım tel örgülü kapalı gözlerim hasret kokan duvarlardan daha ötesini göremedim hiç bi zaman istesemde yok bi yolum

Belkide gidişimi kutluyosun ben geceleri uykuyu yokluyorum

Artık uçurumda değil uçurumun kendisiyim düşmekten korkmuyorum



Nakarat 2x



Karanlık odam zamanlık oda duvarlarımda bi tablo hüzün

Biter bu zaman ve urganım olur boynuma karanlık bir kıta yüzüm

Yolum çok uzun bu son veda bana kırışır zamanla yüz hatlarım

Sonsuz değilim uykusuz gözlerimle gebericem bi güz akşamı



Verse 3



Saçlarıma haziranda bile yağan kar misali söylediğim yalanlarım

Bitti benim doğrularım hiç bi zaman aynadakine alışamadım

Tanışamadım huzur denenle hala uykularımlada barışamadım

Ben hala aynıyım inan nefretle tüm vedalarada karışan adım



Ölümle yarışamadım sigaralarımı yakmam artık

Ve silmiyorum yazdıklarımıda umurumda değil gibi yapacağım hiç bi kahramanlık

Burda ki dünya tek zamanlık korkularıma karşı çıktım

Benim cehennemim kafamın içinde ve benden başkada yok bi canlı



Yumruklarımı sıkıp gözümü kararttım bugün inatla sıkıcam dişimi

Kurşun kadar ağır beynimin içi ve düşünmek bana göre bi ölüm biçimi

Bu benim seçimim bu benim hayatım bu benim yarınla yüzleşimim

Bu son istediğim beynimin içine girip gör uçurumu vede düş delirip



Ben güçlenirim ve gebertirsem gün gelirde o sahte düş perimi

İyi dinle dünya senin bi faişeden farkın yok ben geçici bi müşterinim

Dizlerimin yarasını kabuk bağlamıyor düşmekten

Gel hayallerimi öldür bu son gecem umudum küçük ben tüm suçu üstlenirim



Nakarat 2x



Karanlık odam zamanlık oda duvarlarımda bi tablo hüzün

Biter bu zaman ve urganım olur boynuma karanlık bir kıta yüzüm

Yolum çok uzun bu son veda bana kırışır zamanla yüz hatlarım

Sonsuz değilim uykusuz gözlerimle gebericem bi güz akşamı