kalemin yeri mahzen yaşadıkça güzelleşir

sakallarım pas kokuyo olduğundan üşengecim

yalnızlığım dostum olsun , istiyom hiç düzelmesin

hayatım çünkü düzenli düzensizlik üzer beni



bu savaş üzengesi üzerimde yorgunluğum

içimde çocuk bağırır düzel sikmişim lan olgunluğu

gözlerinde yaşla yaşa çünkü hayat başlayamaz

söyleyemem artık sana ağıran onca saçla yalan



doğrusu bu ;

çünkü yalnız adamın her gece yazdığı satırları silmesi bi kahramanlık olgusudur

yum gözünü hayal et yaptığın vedaları

bu gece araz değilim erdi yazdı hep ben ağladım



ukala de bana ister şizofreni

hayallerinden uzaklaşmış adama bunlar baya komik gelir

bu benim veda metnim dokunmayın

bırak artık umut sende faişe gibi hayallerime sokulmayı



Nakarat 2x





geceler uykularımda bi yağmurdan

kaçıp nereye gidebilirim ki o çaresiz akşamlar

ruhunu teslim et hayata kurtulalım

bugün nereye kadar sürer ki o sahte günaydınlar



kendine gelmen için çok az zamanın var

geriye dönmek için yollar karanlık çok

bunu duyma sakın nedeni olmayacak

artık hiç zamanın yoook





uyku hapları ve ağır depresanlar

düzensizlik boşvermişlik iyiden iyiye zorluyoken nefes almak

çığlıkların içten olsun

çünkü hayat bütün gürültüyü kesen bi sessizlikle beste yapmak



bu daha yolun başı

sen basit bi insansındır onlara lakin yazarsan parmakların nasırlaşır

ve hiç bi kalem yetmez anlatıcaklarına

o anda kalem kalbin olur ve silginde mezar taşı



durmayacak sızın

mektupların ulaşmayacak kaybolduk bu şehirde biz ben ve doğmayacak kızım

onlar acıyacaktır bu haline

yanıcaksın cehennemde tanrı dahi hayatına son vericek kızıp



uzaklaştım kıyımdan

saçmaydı hayat ölümden kaçıp korkuyla erken ecele sığınmak gibi

bunu söyleyeceksin

çünkü çoktan vazgeçtin hayallerinden çocuk bırak onlar eylüle denkti







nakarat 2x



dur ve izle beni

çünkü ne kadar senin varlığını istediysem eylülün yokluğunu o kadar istemedim

anlayamazlar

ben bi çocuğun göz yaşıyım rahat duramam eğer bir gece yarısı damlayamazsam





son bu zaman

bırak yakamı artık ölüm çünkü kimse beni o boktan hayat kadar fazla korkutamaz

ellerin tutsak

hiç pişmam olmam emin ol bi gün şans denen saçma şeye denk gelip vursam bi yumruk



zor geliyo

artık yaşlandığımı hissediyom çünkü içimdeki çocuk bak hayatına son veriyo

hangi senaryo bu hangi film hangi roman

umudum kalmadıkça yaklaşıyom hızla sona



kızma bana

çünkü korkmuyorum hiç bişeyden geç karşıma hayat bu sefer kesinlikle ıskalamam

sakına hayallerini boğmadan el sürme

şeytanın işidir ancak meleği doğmadan öldürmek





geceler uykularımda bi yağmurdan

kaçıp nereye gidebilirim ki o çaresiz akşamlar

ruhunu teslim et hayata kurtulalım

bugün nereye kadar sürer ki o sahte günaydınlar



kendine gelmen için çok az zamanın var

geriye dönmek için yollar karanlık çok

bunu duyma sakın nedeni olmayacak

artık hiç zamanın yoook