Sözler 1:
Bugün sensiz ilk günüm
Farkettiğim bir şey var, ben ilk kez yalnız yürüdüm bu lanet olası dünyamda
En ağır yüküm tabutundu
Aslında benim yerimdi omuzların, küçükken üst kattan
İzlerdim dünyayı, sensizliği bilmezdim
Hiç yardım etmezdin ama varlığın bile yeterdi
Tam bir baş belasıydın, biz hep kavga ederdik
Ne olur yine bağır bana, bu sessizlik nedesiz
Hiç sarılmadım sana, hiç seviyorum demedim
En ağır lafımı bile senden esirgemedim
Canın yansın, adın batsın, batsın umrumda değil
Askerde bile aramadım ama en çok seni özledim

Nakarat:
Söylenmemiş çok şey vardı, kalsan da belki söylemezdim
Bu sessizlik parçalardı, arkamda eksik gölge sendin
Topraklara sarılmak, bir mezar taşıyla konuşmak
Sensizliğe alışmak, gitttin ve durdu salıncak

Sözler 2:
Konuşabilirim derdimi anlatamayacak kadar
Ve yokluğunda kendiyle beslenen bir adamım
İçim içimi yiyor baba, kelime oyunu acıtır
Paradan çok mirasın hıçkırık ve gözyaşı
Kıçıkırık sehpada hala durur gözlüğün
İnsanlar istemeden birleşir ve bölünür
Ardından anladım ki bir çaresi yok ölümün
Çığlıklarla öldüm ben de sessizliğe gömüldüm

Nakarat:

Sözler 3:
Şu an yanına gelebileceğimi bilsem, keserim bileklerimi
Ölümün gözümün önüne geldi, gizlemedim giryelerimi
Ölüne sarılıp yanına yattım, n’olur babacım, kafanı kaldır
Bugün en zor zamanımda neredesin be kahramanım
Tok karnım olmaz, bu dünyada benim yok şansım
İçimi açıp acımı görsen, inan bana korkarsın
Sana göre zaten bi’ pislikten yok farkım
Söyle ulan canım babam, neden bu kadar hoyratsın
Bazen düşünüyorum da babam bugün çok haklı
Aç yatmak olur, lakin aç yatırmak olmazdı
Kendin için yaşama dedi, hayallerin yok artık
Tamam baba, vazgeçtim, müsadenle şon şarkım

Nakarat: