Nakarat:

Yüzümde geçmişin izleri, utanırım...
Üzerime doğru yağsa ya yağmurlar.
Arınsak günahlarımızdan diye, yüzümüze...
Yüzümüze doğru yağsa ya yağmurlar.

Verse 1:

Yağmurlar aklasa yağıp yüzüme suçumuzu,
Değişse uzun yolumuzun olsa sonu huzur.
Ömür büyük travma basit değil yol almak
Mecburiyet rol almak! bu saçma düzeninde,
Bu saçma sisteminde, tek derdimiz yaranmak tanrıya.
Nefes al ver hayat toz duman içinde
Bin bir biçimde, bin bir şekilde
İçine çektiğinde içler acısı olacaksın
Tadına doyum olmaz acılardan tadacaksın...
Arınmaz günahlarım
Bu yüzden eyvahlarım
Mutluluk aranmaz (ya)
Hiçbirşey sorgulanmaz
Mecburi baş rol alcaz

Nakarat:

Yüzümde geçmişin izleri, utanırım...
Üzerime doğru yağsa ya yağmurlar.
Arınsak günahlarımızdan diye, yüzümüze...
Yüzümüze doğru yağsa ya yağmurlar.

Verse 2:

Ömür büyük travma, basit değil yol almak ki
Taşlı yollarında yürüyemezsin çarpa çarpa.
Herşeyin sonunda belirmekte sarpasarmak,
Mutluluk annemin omuzlarında seyre dalmak.
İyiler var ta' uzakta, selam verir uzaktan.
Yakından kork yakınlar ibarettir tuzaklardan.
Tadına doyum olmaz acılar var bıçaklarda,
Diline vurduğunda aciz eden konuşmaktan.

Nakarat:

Yüzümde geçmişin izleri, utanırım...
Üzerime doğru yağsa ya yağmurlar.
Arınsak günahlarımızdan diye, yüzümüze...
Yüzümüze doğru yağsa ya yağmurlar.

Çıkış:

Mutluluk aranmaz ki yaslandığın her duvarda,
Veyahut aynı zevki ayrı ayrı yataklarda,
Aramak kurtuluş vermez battığın bataklıktan.