Giderken Elevida, vardı bir geyik izi
Yaralamişler oni, kani karda kırmizi.

Her hal bir avci vurmiş, yol ustünde kani var
Bilmez misun vicdansuz, onun da bir cani var.

Bir baktum lakubara, kardan görünmez kara
Avci elin kırilsun, geyiğe verdun yara.

Sebep olan onkmasun, yurimüş yara ilen
Umudi var olsa da, bulunmaz çare ilen.

Yurür da içi yanar, yara gittikçe kanar
Karninda yavrusuni, doğuracağum sanar.

Ne kadar haşmetlisun, yıkıl çeviğin daği
İzleri kolladukça, aldi beni meraği.

Yürüdüğü yollarda, kani var damla damla
Yara’dan içi yanmiş, cani çıkar bir hamla.

Geçiyorken bir baktum, kortağun çıği gelmiş
İzleri kayıb oldi, düşündüm geyik ölmiş.

Biraz daha yürüdüm, izler gene belirdi
Ben bunları yazarken, dostlar sanır delurdi.

Karların arasında, bir tutam ot arardi
Avcı keyif ederken, ona dünya karardi.

Avcılık ile spor, yakışur mı yan yana
Nasıl keyif alinur, Kıyıyorken bir cana.

Bu gördüklerum artık, bende kötü bir ani
Spor diye alurler, Allah verdiği cani.

Geyiği düşünerek, bakıp durdum izlere
Bir canun dertleruni, böyle döktüm sözlere.