verse 1;



yanlış yer yanlış zaman

da poet çek tetiği çekmeden düşman

herkes pişman farklı telden çalar

altın hülya bu hangi dünya ?

merhaba merhaba başlayan mutlu hikâyeler

buruk elvedalarla son buldu

bu yazdıklarım bana ait son bulgu

tek vurgu dağıtmaya yeter şuuru

bıraktığım yerde değil adımlarım benim

bıraktığın gibi değilim değişti adım benim

şu anda parayla ölçüldüm küçüldüm

koca bi' sıfıra denkleşti varlığım benim

bu yara derin denizi 2'ye böldü elim

su kadar ucuzladı şu ara yemin

emin olun dostlar ben bende değilim

bi' yara var ki çaresi elde değil yine

fırtına kop yine gel odama

yine güneş doğmasın sen ve bana

yine aynı yerde bırak ellerimi

yine aynı melodi sarsın benliğimi



nakarat;



rüzgâr tenime yorgan

bak yine rüzgâr aynı tondan çalar



yine rüzgâr es üstüme hadi

rüzgâr (çek al götür beni de)



verse2;



alışmak zor bugünden miraslara

her bünye mecbur iflaslara

yüksek irtifa

çocuk beni anlamana yıllar yıllar var daha

bana sokak bana bana cadde

bu raddede her yer zati bana sahne

kimine ruh kimi kimine madde

tv'ye bakan gerçek içindeki sahte

üstüm başım toz içinde

bu yoldan kopup gitmek var içimde

fırtınalar getirdim sol cebimde

hayat akar boş biçimde

estikçe rüzgâr sürer efkâr

estikçe rüzgâr suratlara çarpar

mutlu cümlelerin sonundaki fakatlar kadar

kırıcı caddeler kırıcı sokaklar



nakarat;

rüzgâr tenime yorgan

bak yine rüzgâr aynı tondan çalar

yine rüzgâr es üstüme hadi

rüzgâr (çek al götür beni de)