1.Verse
Saçlarım rüzgarında savrulurken boğuldum
kışları bu şehrin yollarında kaybolurdum
bir ağaç ellerim her mevsim mahvolurdu
ben karanlık körpe bir masalda hapsolurdum
ak düştü saçlarıma yavaştan bak
yeni çıktım bu kaybolduğum savaştan
Hakk düşünmez sandım, yanıldım, karardım
pak bir çocuğun ellerinde kalem değil silah var!
beni al bu karanlıktan özlüyorum sabahı
hiçbir şeyi anlatamadım yoktu izahı
beni al bu nehirden sürüklüyorum zamanı
al, yeteri kadar buldum belamı
haklı sandım geride bıraktıklarım ve
hatırı sayılır onca şarkı yaptım
kardı sanırım eridi bitti gitti
sancı kaldı üzeri kaplı
battım, bunu herkes gördü, saklı sandım

(hadi)
Nakarat:
Kalamadım, bir yere ait olamadım
biri beni sordu cevap bulamadım
kaleme küsüp, defteri karaladım yine
kimleri yaraladım
ah
benim adı olmayan adam benim
bir adam olamayan adam benim
bana beni sorma yanan benim ben
kimleri karaladım yine

2.Verse
saçlarım özgürlüğe kanat çırpar
24'ün hüznü yaşlı gözlerimde rüzgar
ah şu karanlık kanatlarımı yırtar
ayaklarım, artık bir yere varsam da
sormuyorum kimin kim olduğunu bak
gözleri yaşlı bir çocuktum kin dolduğumu
görmüyorsun üşüyüp usulca donduğumu
güneş gökyüzünden giderken baharın son bulduğunu
yıllar geçse de sokaklar aynı kaldı
bir yıldız aldı başını gökyüzünden hızla kaydı
saydım, tam 10 yıl dudaklarımda kaygı
baygın halim, bir şeyler için zaman vardı
ve hala çabalayan şu ellerimi tutar mı tanrı
umut ettiğim şeylerin karanlık ardı
hayatım bitmek bilmeyen bir yokuş artık
hiçbir yere ait olamamakta haklı sandım