Düşündüğümden fazla, beni kemiren his devasa.

Adını koyamadım onun da, adı batsın tez deryalarımda.

Çektiğim her soluğumda nefesim infaz koltuğunda,

can bedenle yol ayrımında.

Hicranlı çekişir can kollarımda.

A benim başım ağrır hem de yaman ağrır,

fısıltılarım çığlıklara dönüşür bana, bana bağırır.

A benim başım ağarır hem de yaman ağarır,

fısıltılarım çığlıklara dönüşür bana, bana bağırır.



Bu son demek çok istedim.

Bir yerde bitsin artık anladım.

Tam anladım dedim bi baktım anlamadıklarım.

Aklım almadı ve dahası aklım kalmadı.

İnan ki aştı boyumu sular bende nefes kalmadı.

Tamir ettim kendimi o anlarımda derhal ya da tamir ettim sandım

beni kendimce herhalde.

Düşün, taşın, biraz aşın.

Sonra yıprandığınla kal.

Merhabayla başlamıştı son sözüydü hoşçakal.

Sabrımı taşırır,bunu nasıl başarır?

Gözlerim dalar uzaklara bakakalır öylece ve de yaşarır.

A benim başım ağrır hem de yaman ağrır,

fısıltılarım çığlıklara dönüşür bana,bana bağırır.



Bunu demek beni zorlar.

Beni bulur zor olanlar.

Kim acaba bunun hakkından gelir?

Bana yine kalp kıran anlar.

Bilmediğim sonlar.

Kim acaba bunun hakkından gelir?