anılarım silüet

yarısı siyah, yarısı beyaz

yarını silah, yapısı mecaz

güçlük çekerim hatırlamaya

sanırım getirdim sonunda kafama da zeval

yaşatmadıkları çocukluğum değildi sorun

asıl takıntı edindiğim konularım

oyun içinde ezilen milyon tane insan için ne yapabilirim

nasıl bitirebilirim bu show'u

gözlerine baktığımda canım acıyor

bi' pinokyoyu sorumlu tutamıyorum yanıyor

kendisi tahta olduğu için değil

saçıyor elindeki dolarları

o sıra açlar anıyor

yok mu sesimi duyurabilecek kimse

diye diye bağırıyolar duyabilirsen

bu yüzden bitmez sinirler

ama bi' silüet'e dönüştüm şiirken



yarı siyah, yarı beyazım

yok başka bir yanım

bi' silüet'e dönüştüm

ne dün umrumda, ne de yarın

hayalleri yarım

bi' silüet'e dönüştüm



bakışlarım silüet

içine donuk, dışına soğuk

ne sağını görebilir, ne solu

ve çoğu zaman gözünün önü koyu

içine bakanların karışıyor ödü boku

mesullerini tanıyorum cesedimin

kimse için dilemiyorum bu deneyimi hiç

on beşimde ayrıldım evden, almadan ceketi

o günden beri üşüyorum, babama demedim

dikkatli takip eden bilir, karmakarışık

çöplük gibi geçmişim, içerde yok ışık

travma bile benle barışık

bi tek ben affedemiyorum kendimi alışıp

kafa yapım silüet

yarısı yaşar, gerisi ölü

açısı kaçar, zemini kötü

bulamadı bi' türlü doğru yönü

diyemedi bi' türlü doğru sözü



yarı siyah, yarı beyazım

yok başka bir yanım

bi' silüet'e dönüştüm

ne dün umrumda, ne de yarın

hayalleri yarım

bi' silüet'e dönüştüm