Verse 1: Mehmet Can Tireli
Bırakma beni alışamam yalnızlığa
Zaten zar zor tutundum hayata
Varlığından habersiz bir çok insan var ama
Sen yoksan yanımda

Hiçbir anlamı yok sözlerin
Sensiz geçen her gecenin

Nakarat: Mehmet Can Tireli
Yoksun yanımda, bu günler geçer mi bilmem?
Yoksun yanımda, aklıma düştün yine sen
Yoksun yanımda, bu günler geçer mi bilmem?
Yoksun yanımda!

Verse 2: İmpala
Bilirim her şey biter odam çöplük olur
Silinir hepsi gider hatıralar küllük olur
Ya çek tetiği terk et bu hayatı
Ya da güçlü ol tek başına uyuduysan rüyalarında öldür onu

En kötü alışkanlığım benim her şeye alışmak
Vazgeçemem tek çıkarım kendimle barışmak
Bir kadını sevmek ya da mesafelere karışmak
Hiç bitmiycek bi’ yola çıkıp şarampole uçmak



Çocuktuk ikimiz de elimizde uçurtma
Büyüdük beraber ve sürüklendik uçuruma
Sarıldık evimizde üşüdük de bazen
Ama bırakmadı peşimizi hiç bi’ zaman sorunlar

Ne zaman ağladım? Sor! Ne zaman kaçtım?
Yarım kalan bedenimden acaba kaç dalım kırıldı?
Gene zor bu yolları aşmak
Hayalim kollarından denizlere taşmak

Mutluluğu gözlerinde görmek
Hayal kırıklığım gibi durur gardropta giymediğim gömlek
Çizdiğin resmin üstüne dökülürse kahve
Bütün renkler karışırsa bigün son duraktır ölmek

Sevgi dediğin harcanır onlar emek nedir bilmez
Şarabı sokakta içen adamlar öyle her kadını sevmez
Yalnızlık bi’ hastalık ve de kalabalık tedavi değil
Efkarım sensin bu adamın hiç bi zaman derdi bitmez

Nakarat: Mehmet Can Tireli
Yoksun yanımda, bu günler geçer mi bilmem?
Yoksun yanımda, aklıma düştün yine sen
Yoksun yanımda, bu günler geçer mi bilmem?
Yoksun yanımda!