Hidra - Gece Yarısı Ekspresi Sözleri




[Verse 1: Hidra]

Anlamlar hep yalın hep aynı basma kalıp

Elindekine sarıl, sorma, Kim seninle kalır?

Olmadan da yarın, yarını görebilen bir hastayım

Ya sabır, sabır nereye kadar?

Kimden alır gücü zavallı benliğin ?

Suretinle hangi cadde tanır seni?

İzmaritler yarım, dene ve yanıl



Bitti karın ağrıların, sandığında daha acısı yerini alır

Unut neydi adın, unut, kimdi sevdiğin ilk kadın?

Bitsin diye beklediğin çocukluğunu ara

Tatmin olmamak duygusu içte oluşturdu, yara

Tembel hayvanlara döndük, bunun sorumlusu para

Çünkü kurtarıyor seni, biraz yorulduğun zaman



Konuştuğum yalanların tövbesindeyim

Hiçliğin gölgesindeyim benmişim unuttuğum adam

Silik hafızalar geçmişini bir hikaye yapar

Onu anlatır durur kendine, somurttuğu kadar



Hayalinin dibindeyken ayakların kayar

Ne şöhrettir artık istediğin, ne alımlı bir bayan

Gösterişli hayatlarla tutmuyor ki mayan

Bırak dayan, belki karanlıktır ışıkları yayan

Lambaları kapat, kesin kararlardan uzak dur



Dönülmeyecek bir söz verme yoksa mesele uzar

Sonra onca seneni verdiğin bir amaç yüzüne kusar

Hayat hep arkandan konuşur ama gelir yüzüne susar

Anlatamam derin tuhaf mevzular



Vukuat benim

Bu kuantum fiziği gibi, zaman içimde erir

Büker saatleri takvimleri gerçek olanı verir

“Gerçek acı” denir. Bu doğru Ey acı; Gel de kovala beni!



Kaçtığım ne var? Tevazu aldığım selam

Zamansız aldanılmalarla doğar, yazdığım kelam

Esası yok bu bilim-kurgu filmi sandığım bir şey

Hayatım yazdığım bi' şarkı ölüme aldığım nişan



Büyük kaygılarım var geçmişin aynalarından

İzledim bu ben miyim? diğerlerinin aynılarından?

Ey hayat, ayrılalım başka yerde karşılaşırsak?

Bu defa yüzünü çevir Fatih Uslu saygılarımla



[Verse 2: Red]

Sana ne yaptığımdan bahsedeyim geçen zamanda

Zamanın geçmediğini anladım lan! Ölen, giden biziz

Ölümü unuttukça bu dünyada önemli derdimiz

Şansa giderken bi' veda ettim, döner mi dersiniz?



Soluk mavi noktanın küçük ve soğuk bir şehrinde

İçim ne yangınlar gördü… Bi' yandım bi' söndüm

Bütün gücümü kaybettiğimi düşünsem de ayaktayım

Ne mutsuz göründüm moruk ne yolumdan döndüm



Kulaklığıma sızan gece karanlık ve puslu

Beden kiralık bi' kostüm zaman kısa dostum

Konuştukça anladığını sandım ama sustum

Sen olmadan özgür olmak müebbet mapusluk!



Birikmişti içim dışım siyah siyah kustum

Yalan, dolan suratlara birer birer küstüm

Rüzgar olup kendi içime serin serin estim

Sayfalarca yazardım da bi' cümleyle kestim



Önüme çıkan bütün yokuşlarda “nasip” dedim, yürü

Gönlüm ateşlerde, Git, dokunma asitlerin çürür

Yüzeysel bi’ ezber için fazla sevdim seni

İyi ki hayatımda yoksun artık basitlerin gülü



Kafamdaki parıltılar söndü derinden

Bıktım insanların bütün kısır döngülerinden

Gerçek algılarından, sahte övgülerinden

Geriye umut kaldı ben çıkınca özgüvenimden



Yolum senin seçmen için fazla engebeli moruk

İşte tam da bu yüzden bi' zaman sendeledim

Şimdi, gel gelelim, ben zamanla dengeledim

Benim yıllar önce başardığımı şimdi, sen denedin



Sen caka sattın bense dişlerimi sıktım

Yürüdüğüm bu yollardaki duvarları yıktım

Bi çok kişinin hayatında merkezden çıktım

Artık hiç bir sikime yaramayan herkesten bıktım