Kadir Mevlam da seni sevmiş yaratmış
Çiçekler içinde de birsin menekşe
Bitersin de güllerin de harın içinde
Korkarım yüzüne de batar menekşe

Yaz gelince de heveslenir bitersin
Güz gelince de başın alır gidersin
Çiçek niçin de boynun eğri tutarsın
Senin derdin de benden beter menekşe

Senin meskenindir kayalar sengi
Kokusu menekşe de anam güldür irengi
Aradım dünyayı da bulunmaz dengi
Güzel yatağında da biter menekşe

Bakmaz mısın da Karac’oğlan haline
Garip bülbül de konmuş gülün daline
Kadrin bilmeyenler alır eline
Onun için de boynun eğri menekşe