bütün mutluluklara elveda
ben eskisinden daha da beter duygulara sahibim
bi hatıra geçti burdan ortalıksa toz duman
umutlara beni sev dedikçe öldürmek istemişti galiba

gururu kestim attım bıraktığım son teslimattı
hayatın karşısında betin benzin attı
belli eskisinden farklı güvenin eskisinden azdı
bi hata yaptım duygularımın pestili aktı

ruhun aptal bedenin eskisinden fazla günahkar
hayatın yatakalardan ibaret duyguların dudaktan
uykularımı bırakmam farkı yok bi mezardan
ölüm kurtuluşsa çare arayacaksın intiharda

virane hayatım bu birahaneden farksız
seninle bi hayalim vardı belki bitecekti tatsız
bi kalbim var ihtiyacım yok seninle kalsın
buradan morga gidiyorum bi isteğin var mı?

Nakarat:

Yaşamak
Bütün bu yükü omuzlarımda taşımak
Bir kadehe sarılıp gecede yaşamak

Efrenc:

Şehir dar geliyor dertlerim yüzünden
ben istanbul kadar tehlikeliyima bak gözümün içine
bugün yalnızları oynadık alışmamız gerek
tütün kalmazsa eğer benimle şehri yakın bu gece

hayat çıkmaz sokak önünü kesen çok olur
ve senden istediği umutların o da artık yoktur
dayan. hayallerin ellerinde umutların olmasada
güneş doğacak elbet bir gün bulutların arkasında

çalsın bugün şarkılar kalksın havaya kadehler
bugün sarhoşuz hep beraber başa sarsın tüm kasetler
raks etsin bedenler yansın bütün sevenler
yüzümü güldürsün hayat 17. senemde

mutlu olmak istedim ama hüzün yakama ilişti
insanların terk etmesi hiç yakamaz içimi
müzik sayesinde oluştu delikanlı kişiliğim
içimdeki çocuk artık işitme engelli