Gece vakti kentte kayboldum

Kendimi yarı yolda buldum

Telefonum yok cebimdeVe tabela da yok görünürde

Sokak lambaları da yoktu ve birden

Içimde ki sesi duydum

Dedi "fikrin zırhın kişiliğin

Asla güvende diil

Bi otel yok mu bildiğin"

Bi de ne bu nefret, bu kin içinde ki

Biriken yıllardan beri

Tükenmişsin belli ki

Sen git saklan korkakça

Sen git saklan yıllarca



E dedim insan bunca hissini

Duygusunu, düşüncesini

Bastırıken hiç bilmez ki

Geri plana attığı arzular

Birikip kalbine dolar

Taa ki patlayana kadar

Buna rağmen saklanır insan

Sorgulanmaktansa

Kaçmayı yeğler

O zaman vur ardı ardına

En zor sorularını sor bana

Kaçıcak çok yerim yok daha

Sen git saklan korkakça

Sen git saklan yıllarca

Hiç unutmam daha onbir yaşım

Dandik oyuncaklarımla

Oynamaktan sıkıldım

Zihnimde binlerce kelime

Uçardı keyfine göre

Güya kendimle laflardım

Ama etrafta ne dinleyen vardı

Ne anlayan dediklerimi

Yel aldı kelimelerimi

Kendine acıma ve travmalarla

Oturduğundan karakterim

Değdi harcadığım zamana

Sen git saklan korkakça

Sen git saklan yıllarca