Ay doğarken yavaş yavaş

Uyanır içimdeki bütün eksi duygular

Isınırım içerken, ay doğar

Ay doğarken yavaş yavaş

Bulanır bütün sular, ağarır karanlıklar

Yüzünü hatırlarım, ay doğar

Bir ses gelir yavaş yavaş

Konuşur sanki dağlar, ellerim ellerini

Kollarım seni arar, ay duyar

Herkes gider yavaş yavaş

Çekilir uzaklara, garip yalnızlığıma

Ben içer ben ağlarım, ay ağlar

Kurur gözlerimde hep yaşlar

Ağlamak neye yarar?

Bilirim ki içinde her gece bir ay doğar

Her gece bir ay batar